FOR ADULTS ONLY (POSTED: DEC2008)

PAUNAWA:

BAWAL SA BATA AT SA ISIP-BATA. PLEASE LANG. AT SANA NANGHIHINGI LANG AKO NG PANG-UNAWA NA HUWAG NIYO KONG I-JUDGE. I’M NOT A BOOK OK? ESPECIALLY WHEN UR NOT A JUDGE. GUSTO KO LANG MATUTO KAYO SA IKUKWENTO KO.

THIS MAY CONTAIN OFFENSIVE LANGUAGE.

ANG MGA SCRIPT NA NARIYAN AY RE-TOLD NA LANG. IBIG SABIHIN, HINDI YAN ANG ORIGINAL NA MGA LINYA PERO YUN DIN NAMAN ANG IBIG SABIHIN.




~LAGOT KA, LAGOT KA HULING-HULI KA!~

BY: YOURS TRULY

~PROLOGUE~

sa living room, 12:30AM Philippine Time

isang gabi, nakaupo ako sa isang tabi at kinakalikot ko…

ang laptop ko.

nag-iinternet po ako mga kapatid. at nag-log in ako sa YM (yahoo messenger) . at nag-join ako sa chatroom na JAPANESE ANIME. mahilig po ako sa anime mga kaibigan, halata naman di ba?

at nakipag-chat ako sa mga fan ni Naruto, Inuyasha at kung sino-sino pang mga anime character hanggang sa may nag-buzz sa akin na isang di kilalang nilalang.

ayon sa kanya, siya ay kasing edad lang ng inyong lingkod (22 yrs old po ako turning 23 nek year) at isa siyang lalaki. mula siya sa NY yata o CA di ko na maalala. nakakatuwa siyang kausap dahil talagang mahilig xa sa anime at nagkakaintindihan kami. ang nasa isip ko, isa siyang Amerikano . di ko naman kasi siya nakikita.

ito ang ilang ebidensya mula sa aming pa-uusap:

ako: are u a real human

siya: yeah, i am.

ako: asl

(and so on and so forth.. chenelyn… IWAS SPAM LANG KAYA YUN ANG UNA KONG NATANONG.)

nakakatuwa siyang kausap dahil parang ang talino niya. halos 3 oras kami magka-chat ate charo. (MMK ito?) madami siyang alam at nagkaka-jive ang iniisip namin.

tinawagan niya ang computer ko at nag-usap kami gamit ang headset. salamat sa call center experience ko at nakayanan ko siyang kausapin. Ingles ito mga ate. iniisip ko na lang customer siya at agent ako. para mainitindihan niya ang English ko. naghanda ako ng tubig na maiinom dahil pihadong matutuyuan ako. pinagpapawisan ako sa English-an naming dalawa. bumubulong kasi ako dahil may natutulog sa salas namin. ang hirap mag-mega English na bumubulong.

nag-log out ako. inantok na kasi ako.

(poprotektahan ko ang ka-chat ko. hindi ko na siya masyadong ipapakilala pa. pero ako kumustahin mo naman di ba? yurak na yurak na pagkatao ko dito noon pa man.)

bago kami mag-log out, pinaalalahanan niya ako…

siya: i hope u can handle that im a sexual person.

at ang reply ni ungas…

ako: ok.

CERTIFIED UNGAS TALAGA. tamang ok lang.

————————————————————

SCENE 1: SIMULAN NA ANG KAULULAN!

1:30 PM Philippine Time

sa living room pa rin, parehong upuan malapit sa bintana

YM mode uli. umalis ang lahat ng tao sa amin at ako lang ang natira sa bahay. napakasaya ko dahil magagawa ko na lahat ng gusto ko sa maghapon. humilata, manood ng TV, matulog uli, chumenelyn (malaki na kayo.. kanya-kanyang isipan na lang ito.), chorvah, at kung ano-ano pa. gawaing tamad ba? mga ganun.

inubos ko ang maghapon ko sa pagharap sa laptop. nakikinig ako sa anime music, nanonod ng videos sa youtube, tumitingin ng bagong anime releases, basta. madami. multi-tasking naman ang uso sa internet di ba?

“BUZZ!”

siya na naman. naku. pero sige, kembot lang.

chat-chat kami. iskempertush… alert… happiness and energy…

hep hep!

hooray!

hep hep!

hooray!

hep hep!

hooray!

hahahah!

————————————————————

SCENE 2: IT’S RAK EN ROL TIME!

2:30 PM, Philippine Time.

same place.

“i want u.”

“huh?”

“talk to me.”

“like what?”

“i’ll call you.”

“huh?”

“answer me.”

(nag-ring ang computer ko. at sinagot ko)

iba na ang tono ng boses niya. di ko maintindihan ang nararamdaman ko. parang lahat ng dugo ko, pumupunta lang sa puso ko. kinakabahan ako. ang lamig ng kamay ko. alam ko na ang gusto niya.

TU-MUR-BO KAMI GAMIT ANG MAKABAGONG TEKNOLIHIYANG ITO!

heller… broad daylight kaya saka nanonood ako ng Pieta? (telerserye po iyon ni Ryan Agoncillo sa hapon)

wala namang web cam. ayoko kaya nun. extreme na yun!

ang totoo, madaming beses niya akong pinilit. ayoko talaga. pero parang gusto ko. ewan.

ang linya ko: “wait, i’ll pray first.”

lumayas ka, masamang ispirito. tukso, layuan mo ako!

ilang beses ko siyang binabaan kasi natatakot ako. baka may makarinig sa akin. wala namang tao sa labas pero ewan ko. natatakot ako at kinakabahan.

hindi naman ako inosente. pero hindi ko pa nararanasan kung ano man ang napapanood natin at nakikita sa mga pelikulang may lamang pornograpiya. basta. bahala na si batman humusga. nagpapakalalim effect lang ako.

to cut the story short, di ko rin siya natanggihan. tutal, boses lang naman ang kailangan.

“i only want to hear you. it’s not like im asking u to have sex with me.”

“but, i cant.”

“i understand you are shy. but there is always a first time for everything.”

“i know.”

“c’mon. i want you to feel the pleasure. trust me.”

“uhmmm… i dont know who you are.”

“same here.”

“u see me as a challenge, huh?” (bobotiks mode. nang-hamon pa!)

“and an interest.”

“OMG.”

lagot na. oo nga naman, bosesan lang pala eh.

(pangarap ko maging dubber pero mukhang hentai ang una kong titirahin.)

paningit:

hentai (Japanese word, noun)i: bold na anime. ang ibig sabihn kasi nag salitang hentai sa Japanese ay pervert.

sige. dadayain ko na lang siya. boses lang. sige. go na.

go na.

go na.

nagsimula na ang voice over ng ka-porno-han.

“i’ll guide you.”

“ok. i’ll listen to you.”

wahhhh.. ide-detalye ko pa ba? wag na. baka mawalan kayo ng respeto sa akin.

basta, lahat ng prolonged vowel sounds, maririnig mo.

“aahhhhhhhhh…”

“eeeeeehhhh…”

“iiiiihhhhhh…”

“ohhhhhhh…. ohhh…..”

“uhhuhhhh…..”

leche! ang totoo, ulol na ang di tinatablan. di tao ang di tatablan maski tunog lang ang ginagamit. sana nage-gets mo ang sinasabi ko. mamatay na ang hindi tinatablan ng libog sa katawan.

(buhay ka pa? ikaw ang tinatanong ko.)

nakakapagod. ngayon, alam ko na kung paano ang buhay ng mga dubber sa likod ng mga eksena sa hentai. mamatay man ako, habang ginagawa ko ang voice over, wala akong ginagawa. tahimik ang kamay ko. nagmamasid ako. ang hirap ng ginagawa ko.

at ang nakakatawa, nagtatago ako sa space ng sofa namin dahil kunwari umuungol ako. kunwari lang yun. sumasabay ako at kunwari alam ko ang sinasabi niya. ayoko talagang may makarinig sa akin eh. para talaga akong gago.

super ungol ang kausap ko.

“that’s it, baby. i want you to talk to me.”

(naku po… ano na naman ang sasabhin ko.)

“talk to me.. ahhh… i want to hear you moan.”

(lagot na! paano ko gagawin? sige, ungol mode lang. kunwari di ko na kaya.)

“long for me, baby.”

(Susmaryosep! Patawarin ako ng Panginoon. Alam ko ang aking ginagawa pero di ko alam kung anong kahihinatnan nito.)

nagtagal ako ng kakaungol kunwari for 25 mins. maya’t-maya umiinom ako ng tubig dahil natutuyuan talaga ako sa ginagawa ko.

nang may marinig akong lumangitngit sa labas.

ANG GATE.

————————————————————

SCENE 2: RAID!

4:00PM, Philippine Time

same pwesto.

“hello!”

umarte akong pa-inosente

SI KUYA!!!!!!!! wahhhhhhhh!

Patuloy sa pagsasalita ang ka-chat ko. libog na libog siguro. ewan ko kung nagbo-voice over lang siya. naglolokohan siguro kami.

sa sobrang gulo ng isip ko, hindi ko alam kung ano ang uunahin. ang pagbuksan ba si Kuya ng pinto? o magpaalam sa ka-chat ko? patayin ang computer? hatakin ang internet cable?

5

4

3

2

1

BOOM. TKO!

hindi ko pa pala nai-lock ang pinto ng bahay kaya within 5 seconds, nabuksan ni Kuya ang pinto.

Huli!

sa sobrang taranta ko, nahatak ko ang cable ng headset! wahhhhhhhh!!!!!!! ang boses ng kalibugan ang nangibabaw sa parteng iyon ng sala. tuloy sa pagsasalita ang ka-chat ko. umuungol na siya at mukhang isa nang ritwal ang sinasabi niya dahil ungol siya ng ungol.

parang ANGNA, ANGNA, SULAKEHIN. SUMASKIDOT. MOKOMOKO! SHIGI SHIGI MAKA SHIGI UMAA… (old joke po ito, alam kong alam mo ito. grade one pa lang ako alam ko na to. )

lumipat na ngayon ang tunog sa speaker ng computer!

wala na akong kawala. kaharap ko ang kuya ko.

kurap.

kurap.

kinig.

ngisi.

pasimple, pinatay ko ang laptop ng biglaan. walang shut down. basta. pindot sa main button.

————————————————————

SCENE 3: VERDICT: GUILTY.

5:00 PM, Philippine Time.

same place (tibay ko. di ako umaalis sa pwesto ko!)

butil-butil na ang pawis ko. nasabi ko bigla nang walang kapreno-preno:

“KUYA, ISTORBO KA TALAGA!”

at kinurot ng kuya ko ang pisngi ko.

“nararamdaman ko, may ginagawa kang masama kaya dumating ako.”

nanliit ako na parang si Tiny Tony.

tumungo uli ako sa computer. Online uli.

“hey, what happened? u disappeared.”

“my brother came in. i got caught.”

“hahha.. how do u feel?”

(adik ka pala eh! how do u feel mo mukha mo!)

“just fine. im sweating. gtg.”

“ok. kiss me”

“mwah.”

at offline na ang gago.

————————————————————

SCENE 4: PATALASTAS.

(dumating na ang aking tatay at ang lahat ng kasama ko sa munti naming tahanan na binahiran ko ng kamanyakan. nagluto kami. naligo na ako. nag-ayos ng sarili. sinikap kong isiping walang nangyari. ang totoo, bumabagabag talaga sa akin ang ginawa kong kalokohan. at sa kabobohan ko, nag-panic ako at yun, huli sa akto! kung andun lang si Bonggang Bonggang Bong Bong… wala na ako. I’m dead.)

buti na nga lang si Kuya lang ang nakakaalam.

————————————————————

Scene 5: WALANG KADALA-DALA.

same place.

8:30 PM, Philippine Time.

Log on sa YM.

status: EXTREMELY BUSY na may simbolong busy. sa mga nagwa-YM, alam niyo na ang sinasabi ko. bawal mang-istorbo. inaayos ko ang resume ko.

BUZZ!

tae! siya na naman! ano ba to?

“huy”

“huy ka ren!”

(teka, huy… huy ka ren… tang ina! ano to?)

“busy ka pa rin ba para sa akin?”

“wow hanep! wow mali! shet! pinoy ka ba? nagtatagalog ka?”

“no i have a translator.”

(translator your face. i felt betrayed. I WASNT BORN YESTERDAY! yes naman! parang La Traicion. puta! kapitbahay ko kaya to? anong mukha ang ihaharap ko sa buong Pilipinas? mga kababayan, patawarin niyo ako. hindi ko sinadya ang aking ginawa.)

“translator? tell me the truth now. it’s like ur playing a game on me.”

“no. im sorry.”

“i felt so guilty.”

“dont be”

“heller? you cant blame me. it’s like im in a gag show called world’s funniest moments.”

(humihingi ng tawad si panget.)

“no. its ok. its all my fault. i cant explain what im feeling right now.”

(i hate you. mamatay ka na sana. mapunta ka sana sa impyerno.)

“why cant u accept it?”

(accept? paksyet ka pala eh!)

“…”

nagpatuloy ang aming bolahan. ayoko na sana siyang kausapin. gusto ko na nga sanang i-report as spam. pero you know, malandi ako.

————————————————————

SCENE 6: UNGASIS STRIKES BACK.

continuation lang. kumain lang ako saglit.

churva is offline. nag-iwan ako ng offline message.

“di ko alam kung pinoy ka, fil-am, kung ano man. pero kakakaasar ka. echusera ka. ewan ko kung naiintindihan mo ko. nakakainis ka.”

———————————————————–

SCENE 7: I LEARNED MY LESSON. MONOLOGUE.

same place. 3:30 AM na, Philippine Time.

isinusulat ko ito. hindi ko alam kung masyado itong nakakahiya para ikuwento ko pa pero isa lang ang gusto kong ipamukha sa sarili ko. tinuturuan ko ng leksyon ang sarili ko sa mga oras na ito.

WAG NA WAG MAGTITIWALA SA MGA TAONG DI MO KILALA. LAHAT NG TAO SA INTERNET (CHAT) AY BOLERO, VIRUS, DI TUNAY HANGGA’T DI NAKIKITA, DECEIVING, ECHUSERO’T ECHUSERA, JOKERS, WOW MALI, TRIPPERS, WALANG EMOSYON… generalization ko ito. kung di ka kasali sa mga unggoy na nabanggit, wag mag-react.

ewan.

ewan.

ewan.

ngayon, ikaw ang pinaglaruan ng sarili mong joke. madala ka naman! umayos ka. 22 ka na engot ka pa rin. kaya ka napapahamak eh. at ngayon, magpa-practice ka na lang gandahan ang boses mo, pang-hentai pa ang talent mo! walanghiya naman o! susmaryosep! umayos ka naman babae ka!

bawat pakiramdam, may tamang pinaglalagyan.

at kung sa susunod, gagawa ka uli ng kalokohan, mahuli ka man, kumalma ka. tapos kembutan mo.

at tandaan mong ang tunog sa computer para mawala, i-set mo sa mute all. hindi yung binubunot mo ang headset cord dahil yan ang magdadala sa iyo sa imbyerna-landia!

kuha mo na?

opo master.