ACT 1: SCENE A.
ilang taon din akong naging sales person. sa bawat panahong daraan tulad nito, "-ber months", ayan na naman ang
raket namin. halos lahat na yata kaya naming ibenta. computer, kalkalator (hahah! i mean, calculator!), lagari,
kubyertos, kawali, lighter, gasul, kutsilyo, gunting, hair accessories, pampapayat ng mataba, pampataba ng
payat, pampalaki ng maliit, pampahaba ng maiksi, pampasaya sa nalulungkot, ewan. basta. lahat.
una kong sinubukan ang mag-demo ng kutsilyo. diyan sa department store sa Recto. ang saya-saya ko dahil sa wakas
may trabaho na ako. ang daming kutsilyo! ang gaganda at lahat bago. sana maiuwi ko sa amin nang masubukan ko pag
nagluto ako sa amin.
ang ganda talaga ng mga kutsilyong iyon! bilib na bilib ako.
unang araw ko sa trabaho.
"galingan mo ah? pag madami kang nabenta, sinisiguro ko sa iyo na bibigyan kita ng maraming komisyon!"
"talaga boss? o sige po!"
dali-dali na akong pumunta sa estante namin. yan na! i’m so excitement! ahahah!
"sir, ma’am lapit po kayo. may bago po kaming produkto. NICE kutsilyo. mura na, malinis at stainless pa. hali po
kayo, tingnan niyo. "
pakiramdam ko, ako si Rachel Ray. Para akong may cooking show na ako ang bida! Cooking ng inang yan! Ang saya
ko.
Lumapit na ang mga tao. Mga kulang-kulang 15 sila. at unti-unting dumadami. okay na rin. at least feeling ko may
televiewers ako. Karamihan sa kanila mga nanay.
"Okay ba yan?" sambit ng isang tangahanga.
"opo ma’am, sir! okay sa olrayt! Lahat kaya nitong gawin. Kaya nitong maghiwa ng gulay within 30 seconds. hindi
na kayo maiiyak sa sibuyas dahil napakabilis trumabaho nito. o kaya tingnan niyo ang chopping board na ito,
kayang-kayang lagariin! at tingnan niyo ang bagong-bagong combat shoes na to na sobrang kapal! kayang-kayang
hatiin! Magpikpik ng bawang? walang problema. pitpit to the max sa isang hampas lang."
ang totoo, pagod na ako. kulang pala ang isang horsepower, 35 joules, at 47.99 kwh of force para makumbinsi mo
ang tao na bumili ng produkto mo. ibang klase. hiningal ako dahil halos hindi ako huminga makumbinsi ko lang
silang bumili ng NICE kutsilyo. mura na, malinis at stainless pa. hali po kayo, tingnan niyo.
"maghiwa ng sobrang tigas na baka? walang kapawis-pawis. with our state of the art craft, it’s the best tool you
can never miss in your kitchen…blah blah blah…
…and it’s so safe kaya nitong papatay ng tao. rapist, magnanakaw, oportunista… name it! puputulin ko pa
daliri ko! ayoko na. hinihingal na ako. para akong gago. pero go lang. bumili na kayo kung ayaw niyong masaktan!
Php450 lang. isang set na. may kasama pang dvd na bold kung gusto mo."
ewan ko kung anong klaseng ispirito ang sumanib sa akin. buti na lang hindi ko nasabi yan.
nahulog na ang microphone kong may headset na basang-basa na ng microdroplets ng laway ko. tawa ang mga tao.
tawa rin ako. para akong gago. sige lang. ang mahalaga naman bumili sila.
ilang linggo. nakakakumisyon naman ako sa aming NICE kutsilyo. mura na, malinis at stainless pa. hali po kayo,
tingnan niyo. at pagkatapos ng isang taon, nakaipon na rin ako. binigyan ako ng boss ko ng isang set ng NICE
kutsilyo. mura na, malinis at stainless pa. hali po kayo, tingnan niyo. at ginamit ko na sa bahay namin.
impyerness, kumbinsing!
masaya ako. kahit hindi ako nakatapos ng high school, masaya ako dahil masasabi ko na rin na may kaya akong
gawin!
pero sawa na ako sa pagdedemo ng kutsilyo. gusto ko iba naman!
petiks for one month. pahinga muna.
pero pagkatapos nun, hanap ako uli ng bagong target.
—————————————————————————————————–
ACT 2: SCENE B.
at ito, dun naman ako sa raon. ang saya-saya. may bago na naman.
ang ibebenta ko?
DVD player at mga CD. pirated pero okay lang. mas madali kita nito dahil maraming parokyano. madaming bibili.
bumbay ang boss ko this time.
"o kailangan dito, mabilis, maliksi, matalino, magaling magsalita at magpalusot. at magaling magligpit ng
estante pag nandiyan na ang mga comrades ni Chairman at ni BFF. kailangang matinik kung nandiyan na ang pwersa
ni Shaider. ok?"
"opo manager!"
"oh, ma’am sir… anime, grey’s anatomy isang box, dr. house, anime, bleach, naruto, hentai, bold, paris hilton,
angel locsin, sampaloc dorm scandal, malinaw ma’am sir. pwede i-testing. pag di gumana. pwede pong ibalik. we
have your movies here for as low as P10. try it now. audio rin. yoyoy, willie, regine, manny pacquiao… para sa
bayan ang presyo na ito. "
ayus! dami. suki ko estudyante, mga manyak, mga retailers, mga teacher, may artista. naalala ko may isang
komedyante bumili sa akin. nagpa-picture pa ako.
smooth sailing ang business namin. ang saya-saya. mura man, malakas naman ang kita. di ka mawawalan ng customer.
kahit madami kami dun, assured that we have the top of the line CD writers thaT records everything in high
definition!
panira lang pag dumarating ang alagad ni Chairman.
pakiramdam ko, soundtrack na namin ang kanta ng Maskman…
"Humanda na kayo, kampon ng kadiliman. Oras na ng pagtutuos. kasamaan ay dapat matapos. Narito na sila (tenk!
tenk! tenk!) bayaning tagapagtanggol! Sa masama’y lilipol!!!"
hala! ito ang na-develop ko sa walong buwan na inilagi ko. naging mala-Flash ako sa bilis kong magligpit ng
gamit namin. takbo!organized. at lagi akong nakakatakas. at kinabukasan babalik muli! "Thriller!" bilib ang boss
ko.
pero natakot ako eh. paano na lang ako? eh kug mahuli ako ng pulis? mag-isa nga ako sa buhay pero hindi pwedeng
ganito. wala ngang mag-aalala sa akin pero may matino akong bahay na inuuwian kaya ayokong makulong. at isa pa
ayokong malagyan ng tatoo. ayoko.
iniwan ko na ang trabahong iyon. walang pasabi. alis agad. wala nang backpay. ayoko na.
hindi ko alam kung bakit hook na hook ako sa pagtitinda. kasing hook kung paano ka na-hook kay Dao Ming Ze at
F4. gustong-gusto ko ang nagbebenta. masaya kasi para sa akin. yun lang nagsasawa ako agad. pero yun at yun rin
ang hinahanap-hanap kong trabaho.
balik department store ako. sa Carriedo naman.
pero hindi naman ako nagdedemo doon. dun ako sa women’s apparel.
lahat na ng babae nakita ko na. magaganda na akala ko may pera, wala naman pala; mga jonget na minsan kong
hinusgahan na hindi bibili, bibili pala (sorry po. ito ang common na ayoko sa mga sales person sa mundo.
nangyayari talaga ito. hindi ko sinadyang isnabin po kayo. magtatanda na po ako.); mga tama lang. tamang bili,
tamang layas; yung mga rich kids na estudyante, mga simpleng tao, nakakatuwang customer, bakla at tomboy, kung
sino-sino pa..
"thank you come again… thanks for giving the exact amount ma’am. eto po, dahil worth P1000 ang nabili niyo,
may free gift po kayo. Punta na lang kayo sa bay18 to claim your free gift. isang pares ng elegant earrings with
studded pwet ng baso at manipis na metal plating. especially made for beautiful women like you."
ang ganda ng uniporme ko. ang iksi at feeling ko ang sexy-sexy ko. kaso lang pag nasa jeep ako, bakit kaya lahat
ng lalake nakatingin sa akin? maiksi lang naman ang one piece, one colored uniform ko at kapag bumababa ako ng
jeep halos makita na ang panty kapag yumuyuko ako. yun lang naman tapos tinitingnan na nila ako? wala naman
akong motibo ah?
isama mo pa ang stockings kong skin tone at Havana footwear.
ayoko na rin. after 6 months, nagsawa ako. petiks muna.
pero kape-petiks ko, naubos rin ang pera ko. ayun, hanap uli.
hindi ko maiwan ang Maynila. ano bang meron dun at doon ko gustong-gustong magtrabaho? taga-Rotonda naman ako?
hindi ko rin masagot ang sarili kong tanong. pero I love Manila. heheh! at love ko rin si Mayor Atienza! yehboi!
hanggang ngayon.
at ang nakakatawa, sobrang desperado ako noon. punta ako ng Quiapo. nagdasal. wala na akong pera. kailangan
rumaket. paano kaya.
may isang lalake sa may LRT 2 at nakita kong may mga dala siyang mga de-kahon at parang luging-lugi siya.
"kuya, wala akong raket. Gusto mo ba ako na ang magbenta? ta’s balikan kita. wala lang talaga ako. ok lang ba?"
hindi na siya nagsalita. binigay niya sa akin ang bag.
at anong laman?
parang gusto kong matawa nang mabuksan ko ang box. anong strategy ang gagamitin ko dito? hindi kaya kuyugin
ako?:
"HUHUHU… sex ring.. vibrator… bili na kayo?"
"dude, pampaligaya? gusto mo?"
"the best sex toy in the whole universe. wanna try? for only P300 you’re guranteed 100% satisfaction at the
comfort of your own self."
wait there’s more!
"pag bumili ka ng isa, libre na ang isa pa. para sa iyo at sa partner mo. tig-isa kayo! tahimik to. di
tumutunog. at pwede na yung battery na nabibili mo sa tindahan yung sampu-apat. di pa madaling ma-low bat! bili
na! ang mag-iingay kayo lang! hindi yung vibrator."
and we don’t stop there.
"refer your friend and get P5 off sa sex ring! pangiliti din to! you can use it anytime but not anywhere. just
wear it in your middle finger at mapapasigaw na kayo! get get aww!"
ang bastos ko ba? hindi ko nga nabenta eh. wala. butata. ang hirap kaya magbenta ng bagay na hindi mo masubukang
gamitin?
waahhhh!!! anong gagawin ko?
—————————————————————————————————–
ilang buwan pa ang lumipas.
"jingle bells.. jingle bells.. jingle all the way… "
benta mode uli. sa DV. Christmas decors.
ubos na yata strategy ko. naging commoner ako. ang makulit na tindera, bow.
"Ma’m, sir, try niyo po yung mga Christmas balls namin. makintab at di madaling kumupas ang kulay. We have red,
green, gold, silver… Mura lang po. at may candy kane din kami., mini Santa, Christmas light po. may blinker at
wala. in different colors rin po. maganda po i-display sa bahay at sa hardin niyo sa halamanan. at star na
pantuktok sa Christmas tree. may Christmas tree rin po kami, 3-6 feet lahat meron. may Christmas package din
kami. bili kayo for P2500, lahat ng nabanggit ko makukuha niyo sa isang bagsakan…
may panregalo rin kami rito.. ano pa sa inyo.. pili lang…"
lapit kay ma’am, lapit kay sir.. sila naman lalayo.
makakalit amo Intsik pak wala kami benta. baka wala ako sweldo pak wala benta. Huwak kayo kalimot bili amin. Pak
wala bili amin, wala pela. Ako iyak, tadyak akin kasela sa bahay pak wala bayad lenta. Potah!
—————————————————————————————————–
to be continued… someday.
—————————————————————————————————–
addendum:
"Manong pabili nga ng taho? "
"Ilan?"
"dalawa."
"magkano?"
"lima isa. so bale sampu."
"ma, bayad. (P100.)"
"wala ka bang barya?"
"keep…. "
"…the faith in God."
"… ito sampu Kuya. Thanks."
Sunday, February 22, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment